Göğe tutsak beklemelerde
acılarından bir sanatla
hangi matemi ahuzarlarında saklıyorsun çocuk?
benim yıkık kentimde bu hasret yığıntılarımı alıp
neden uçurumlarımda günahsız kanatlarınla uçuruyorsun?



bakışlarındaki vakurluğu yalnızlığıma asıp
gidişlerimi terk etmek sanan insanlara armağan et
yalın ayak yalnızlığımızı acılı bekleyişlerinde dert edinelim
senin hayallerin benim umutlarımdan büyükse eğer
savur beni rüzgarlarınla notaların saçlarıma değsin
insan yığıntılarında yalnız kalmak ne demektir
sen daha iyi bilirsin
bir de yalnızlığımın karanlık haliyle
düşlerindeki yığıntıları gözlerimde sakla
sakla ki yalnızlığımız daha da değerlensin..



Güneşin göğsünden doğduğu bir güne daha beraber uyanalım mı?
uçurum özgürü bir şairin
gece günlüklerinden düşelim gün boyu
yüzün kargaşalardan,insan siluetlerinden uzak
yıkımların,enkazların
bir de fakir duygularda hiçe dönmüş kalplerin
zaruri nasiplerinden uzak...
ah çocuk!
yürüyelim derdimiz kadar
hiç kimse bizi yalnızlığımızda bulamasın...