Kestane karası, tel tel saçlarınla,
Karakuş konar gibi kondun sen,
Sarp dağa tırmanır hale bakmayıp,
Bir de aşkıma, can çekiştirdin sen…

Hiç kuşku yok, yerin iyiden iyi,
Dolmabahçe sarayındasın sen,
İnandırıcı kılmam mı gerekirdi,
Şimdi sesim, şimdi sözümsün sen…

Demekki kalmamalılıydı ben de,
Ruh-bedenimi alıp götürdün sen,
Göze çarpmayan, bir taş idin de,
Gözle görülmez, yaşım oldun sen…

Fokur fokur kaynayıp durdun,
Mahzeni andıran gönlümde sen,
Eflatun güllerimsin, dahi süsüm,
Yapayalnızlığın ortasın da sen…

Aşkın yaprakları saman sarısı,
Taze yeşilini gösteremedin sen,
Kar altında, buzla kucaklaştım,
Bir senle, kucaklatamadın sen…

Mevsimde karaleylek memleketi,
Ankara-Nallıhan’ın kuş cenneti,
Bu yüreğimin sökülmeyen etiketi,
Bülbülü yaralayan, gülümsün sen…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.