Nasıl özledim ah, özledim bilsen,
O yorgun, o mahzûn bakışlarını.
Gözlerimde nemlenen, içli, sıcacık...

Buram buram şefkât taşardı baba!
Engin sevgin, dağlar aşardı baba!

Nasıl özledim, özledim bilsen,
O içten, o candan gülüşünü,
Dudağında muzipçe bir eğriliş,

Eğilip alnımı değdirsem baba!
Önünde dağları eğdirsem baba!

Öyle özledim ki, nasıl ah, bilsen,
Sular gibi o çağlayan sesini,
Ellerini, o sevecen, hep sıcak,

Yine tutsam avuçlarımda baba!
Hasret yine yamaçlarımda baba!

Geçen onca sene, dokunamaz, bil,
Gözlerimde yaşayan hayâline,
Sarılmak istiyorum sıcak göğsüne,
Küçücük bir çocuk gibi, koşarak...

Yaslanmak, güvenle sarılmak baba!
Olmaz, alın yazısına darılmak baba!

Ne kadar şen, gülşendi, güzel evimiz,
Annem, sen, kardeşlerim, tekir kedimiz,
Bahçemizde tulumba, ağaçlar, çiçek,
Hepsi sanki hâlâ yaşıyor, gerçek,

Arıyorum o günleri, bir bilsen baba!
Heyhat! Yok o günler, boşuna çaba...

Ne olur gel rüyâma, sarıl bir daha,
O geçen günlere olur mu paha?
Baba, yine gönlümden hasretin taştı...
Kirpik uçlarımdan çağlayan yaştı...

Gel! Sarıl bir daha kızına baba!

Hâlenur Kor