2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
686
Okunma
ANILAR SESLENİYOR
Solgun merdivenlerde bir yığın anı,
Gözlerimde uzak, soluk bir hayâl,
Gümbür gümbür yüreğim bilmem ki neden,
Kırık- dökük duygularım…
Bu yollar, taş duvarlar,
Yeşil bahçeler…
Nerede âşinâ yüzler, nerede?
Kolunda kitapları, gözleri yerde,
Nerdesin, gözleri
gülen sevgili Ayşe?
Zaman anılara çekiyor perde…
Çiçekli pencerede gülümseyen yüz,
Radyodan neş’eli nağmeler dökülen evler,
Nerdeler, o dostlar, hangi yerdeler,
Anarlar mı bilmem, ederler mi söz?
Bu yosunlu taşlar, nelere şahit?
Bahçeden başını uzatan dallar,
Kim bilir bir görünmez el karşı sahile
Usul usul, hasret kokan selamlar yollar…
Sisli hâtıralarla içlenir yollar,
İçini çekiyor gibi sanki ağaçlar,
Mahzun mahzun bakar güzel Üsküdar,
Anıları saklar vefâlı kollar…
Hâlenur Kor
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz