Gönül Senin Suçun Yok Mu

Dara düştüm yaşar iken,
Gönül senin suçun yok mu?
Çok çırpındım, yâr giderken,
Gönül senin suçun yok mu?

Dilim varmaz söylemeye,
Nefsi yenip, ’kal’ demeye.
Yazık harcanan emeye,
Gönül senin suçun yok mu?

Bilmez misin? Sulu gözüm,
Elimde mi? Budur özüm.
Gidiverdi elâ gözüm,
Gönül senin suçun yok mu?

Çok dert çektim; yalvarmadım,
Sabır benim göbek adım.
Bir gün yâri saramadım,
Gönül senin suçun yok mu?

Bulanırsın esas sen de,
Çok güzel var seversen de.
Aklım kaldı elâ gözde,
Gönül senin suçun yok mu?

Güneş yine doğuyor bak!
Sanmam günüm ak olacak.
Şiirler yazarım ancak,
Gönül senin suçun yok mu?

Yeter artık bunca bedel,
Yâre varmış ne çok engel!
Kapımda bekleyen ecel,
Gönül senin suçun yok mu?

Mehmet der de, gönlü duymaz,
Gelip de bir lafa uymaz.
Yetmedi mi bu kadar naz?
Gönül senin suçun yok mu?

19.02.2017

Mehmet Semercio///