Kare, kare resimler içinde bir siyah beyaz hayattın sen;
Bir yanında hüzün ,bir yanında sevinçlerle sessiz sükut yaşarken.
Bizler gibi çocuk oldun ,bizler gibi aldın nasibini gençliğinden.
Ve günü geldi bizlerin biricik babası oldun sen..

Mütevaziydin kimi zaman, kimi zamansa gurur yansırdı yüzünden.
Başımızı okşamasan da bilirdik sevdiğini gözlerinden..
Bir o kadar sevildiğini anlardık görünce sevenlerinden.
İşte bizim için bu kadar onur vesilesiydin sen….

Bir ıslığını bilirdim, iş çıkışı duyunca “işte babam geldi” dediğim;
Çayı çok severdin ya hani daha sen gelmeden hazır ettiğim.
Bin dua dökülürdü , koyduğum bir tas yemek için dilinden .
İşte bu kadar hatır bilir bu kadar kadir şinastın sen..

Karate filmleri favorindi yerinde duramazdın izlerken,
Bir keyif alırdın ki, sorma gitsin bir avuç fındık yerken.
Ağlardın enikonu acıklı bir haber ya da film seyrederken.
İşte bu kadar merhametliydin , bu kadar vicdanlıydın sen.

Sen gideli yıllar oldu.Ne senli hatıralar düştü dilimizden;
Ne de bakıp ta ağladığımız resimlerin elimizden..
Seni çok özlüyoruz baba sevgisine hasret yüreğimizden
“Dön artık” desek de ; duadan gayrisi gelmiyor;
Ne elimizden ne de dilimizden…