Bir gül ekildi çorak topraklara
lal iken sukut
mevsim hazanın gölgesine hasretti
kışın ilk vuruşları sureti es geçti
ki sevgilinin saçları değerlendi
mevsimlerden koyu bir hasret süregeldi
nefesi dört yüzyıl kadar kuvvetli şair
ceplerinde biriktirdiği şiirleri nefessizliğinde kesti biçti
ölüm ki nedir,bu yıkılmalara
dokunabilir mi?




Ahuzarın elleri boş
ceplerinde kanrevan yenilgiler
düşürüp sayıklamaları rüyalarından
enkazın altında yitik kaldı mutluluklar
acıları diz boyu uzanır yolları
katmerli bakışları sevdaya vurgun
iç ağrıları yamaçlı dağlar
fırtınaları kaçak bir dağ
buz dağlarından gelirdim
yalnızlığımı ilkimde saklarım
ilk aşk hezimeti bol
ve düşleri sağanak
gölgelerinde beklerdim hayallerin
ve kıvırcığına düşkün olduğum kız
kömür susuşlarında boyardı bizi karanlık
aydınlık olurdu ama her yan
ağrılı aydınlık!


Üşürdüm sonra yanan bir avuçta
yenilgileri göz yaşlarına ısmarlardık
yalnızlığım uzakta
çağıldayan mevsimlerin isimsizliğiyle
kışa bir yenisini daha eklerdik yalnızlığı
ki yalnızlık en sevdiğim hal
ayrılığın daniskası!
yalnızlık...