Sanırım ben de bir ozanım ama
Bir Mahsuni olamadım ne çıkar.
Veysel ile düzen verdim sazıma
Şenlik gibi çalamadım ne çıkar.

Zemheride bahar yeli oldum da,
Pirim Hacı Bektaş Veli oldum da,
Yunus gibi, sevgi seli oldum da
Bir dergaha dolamadım ne çıkar.

Üç- beş yıl yanında bulundum O’nun,
Hiç kervanı olamadım yolunun,
Karslı Aşık Murat Çobanoğlu’nun
Kıymetini bilemedim ne çıkar.

Asım’la, Muhlis’le yanıp, yakılıp,
Kara zindanlarda boynum bükülüp,
Pir Sultanlar gibi dara çekilip
Nesimi’ce ölemedim ne çıkar.

Sevenlerin yaş dinmezmiş gözünde,
Hüzün vardır her sevdanın özünde,
Nice dost buldum da şu yeryüzünde
Bir Himmeti bulamadım ne çıkar.

Karacaoğlan’dan destur alarak,
Hüdai’nin sevdasıyla dolarak,
Bir İhsani, bir Reyhani olarak
Şu dünyaya gelemedim ne çıkar.

Bülbül ayrılır mı gonca gülünden,
Suna nasıl ayrılırsa gölünden,
Abdurrahim Karakoç’un gönlünden
Mihriban’ı alamadım ne çıkar.

Her günüm gam, keder, her günüm çile,
Bu aşkı çekmemiş Sefai bile,
Küheyla atıyla Köroğlu ile
Çamlıbel’de kalamadım ne çıkar.

Mevla çok ağlatmış Dertli kulunu,
Mecnun terketmemiş bir gün çölünü,
Kılıç kuşandırıp Dadaloğlu’nu
Toroslar’a salamadım ne çıkar.

Seyrani’yle başımızı alıp da,
Yad ellerde boynu bükük kalıp da,
Şirin’in uğrunda Ferhat olup da
Şu dağları delemedim ne çıkar.


Yetti bu ayrılık canıma yetti,
Ne ömrüm tükendi, ne gamım bitti,
Ali İzzet gibi sel olup gitti
Gözyaşımı silemedim ne çıkar.

Şu sazımı omuzuma asalı,
Dertlerime deva olmadı Aslı,
Yanık Ozan, Âşık Kerem misali
Bir gün olsun gülemedim ne çıkar.
Mayıs 2013Adapazarı
Muhammet AVCI