O (SAV)

Hiç duyulmadı O’nun fazlaca konuştuğu
Görülmedi katiyen boş bir işe koştuğu
Bazı anlar olurdu pür sevinçle coştuğu

O, özlü sözler söyler; hep hayırlar işlerdi,
Bu dünya fanidir; esas yurt: ahiret, derdi.

Midesi hiçbir zaman tıka basa dolmadı
Zevk uğruna dünyadan ufak bir tad almadı
Hak davası yolunda şerre karşı yılmadı

O; her gittiği yerde; Allah’tan bahsederdi
Bu dünya fanidir; esas yurt ahiret, derdi.

Allah’ın sevgilisi; O, alemlere rahmet
Fani olan şeylere vermedi hiç bir kıymet
İsteseydi önüne serilirdi çok nimet

O, çok meşakkat çekti; pek nadiren gülerdi.
Bu dünya fanidir; esas yurt ahiret, derdi.

Kahkahası olmazdı karardı gülümsemek
Tebessümle yetinir aşırı gülmezdi pek
İşi gücü doğruluk hep hak sözler söylemek

O, hikmetli konuşur; güzel kelam ederdi.
Bu dünya fanidir; esas yurt: ahiret, derdi.

Üç beş hurma var ise ekmeğine katıktı
Uyuması farklıydı uyurken uyanıktı
Gözleri kapansa da kalp gözleri açıktı

O; az miktar uykuyla, iyice dinlenirdi
Bu dünya fanidir; esas yurt ahiret, derdi.

O’nun bildiklerini eğer biz de bilseydik
Buyurduğu üzere; çok ağlar, az gülerdik
Nimeti nimet bilip; israf etmez, az yerdik

O, çok fazla çalışır; öğünlerde az yerdi.
Bu dünya fanidir; esas yurt: ahiret, derdi.

Sen de O’nun yolundan ilerleyesin Hamdi
Sünnetine uyarak; edesin şükrü, hamdi
Yarın çok geç olmadan bunları düşün şimdi

O; az uyur, az güler, az konuşur, az yerdi
Bu dünya fanidir; esas yurt ahiret, derdi.

Mustafa GÜL (Hamdi)
(12.02.2017)