Kalbimin ruhumdan ayrıldığı gündü seni görememek,
Yürekdeki sızı bedendeki gözü götürdü benden.
Gecenin zifiri karanlığında sahipsizce kıvrıla kıvrıla,
Sensizliğe kavrulmaktı kokuna hasret kalmak.
...
Boğulduğum dert selinde senle hüzünden ayrılırdım,
Gecem senleyken gün güzel ağarır,
Sanki güneş kollarımda ilk bana doğardı,
Ben gül yüzüne doyamazken sen ayrılık bayrağını açtın sessizce.
...
Neydi be kalbimin o çarpıntısı,
Sanki ayaklarım yok beden bir hoş olurdu,
Tadımda sendin tuzumda,
Nefesinle kafam sarhoş olurdu.
...
Başını huzurla yasladığın goğsümde,
Okşadığım o saçların hala avucumda yatar,
Hasretiden gönlüm çöl sıcağında kalmış
Buz gibi erirken seni bulamamaksa beni o yıkar.
...
İsmini kazıdığım duvarlara vursam başımı,
Bu kadar derinden acıtmaz bitkin canımı.
Çıkarsız verdiğim bu harabe gönlümü,
Şimdi çıkaramıyorum o çıkmaz kuyudan.
...
Süresiz olan bu dermansız hasretin,
Yürekte kapanmaz derin yaralar açtı,
Şimdi saramadığım bu kanayan yaralar,
Garip gönlünün bendini aştı.
...
Herkes halimi uzaktan iyi görüp biliyor,
Bilmezler canımdan can içimden canan gidiyor,
Aklımdaki hayalin damla damla gözlerimden akıyor,
Kan çanağı gözlerimse alev alev yanıyor.
...
Şimdi içtiğim bir bardak suda bile,
Yanağımdan süzülen o saf göz yaşım var,
Meğer sensizlik, geçmeyen zaman olmayan sabahmış,
Uykusuz gecelerde sana susayarak uyanmakda varmış sevdiğim.


Esat KARACA