Güneş arada sırada

bir naz bir niyaz sormayın anacım cücüş şubat’ın on’biri

Ayni şu ısınamayan içim gibi

öylece bekler zavallıcık kalbim

dönecek sanki toprak altındakiler geri

her satırda hissetmek o sıcacık sesleri

Az sonra Şehnaz bağıracak

çabuk olmalıyım

ah o kahkahaları tavanı okşayan kadın

o değil sanki o gitti kocasını kaybettiğinden beri

Aynadaki de kim?

içimdeki solgun ışık bu mu senin yüzün?

kim’e yansımaların hey ayna?







Bir ,iki ne bulsam? sürüp sürüştürsem

soluk bezgin yorgun yüze ne gerekir çizgiler dolu gözlerimde

görmesin kızardı,uykusuz bezgin

sitik mi ne buldum işte!

İyi ki icat edip duruyorlar şunları

aslında yıllar kalsın her birinin hatırası var şu yüzümde

mis koksun yeter nefes gülüşlerin beyazı su sabun

köpük köpüğe yeter








Oh insana döndüm şimdi ama hala

şu göz kapaklarımda yorgunluk silinmedi

kaybettiklerimi gördü yaşım

elbette kolay değildi


yok yok hayır aldırdığım falan yok

ciddiyetini kaybettin bende hayat

korkan falan yok


etrafım dünyasına küsmüş

yer değiştirenler var

eksiliyoruz ha bire



of işte

kimimiz çıldırma noktasına geldik

boş bir şehrin dağ yamaçlarında

acı çığlıklarımızın yankılarını dinledik

ama nefes alıyorduk hala



Yeşil çay bahçesinde nasılda seslenirdi o adam

Saati o’ndan öğrenirdik

Ali Osman Kantar Adalet partisi belediye üyesi

Nezo’ların kahvesi

çaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay

ne nefesti adamda

eskilere sorun o günü görüp gülümseyecekler

önceden operaracı mıydı acaba?


Neyse ya

Leyla’ya ne oldu yüzü asık yine

annem ah yazık kadıncığa neyin telaşesi?

Mısır’da iş kuruyormuş kocası

tam köşebaşından dönerken

Ferhat abi görünmüş

evlenme o Fransız bitli hippiyle

yazık olur o tatlı Meloş’uma hele de sana

bir hırs uğruna yapma yapma


Ferhat ağabey ne demiş?

ay merak bu ya





sen bana sordun mu?evlenirken

Mısır’a sultan ol

otur şimdi o görkemli altın sarayında

1970 LER

ÜSTÜMÜZE ZAMAN YAĞDI HÜZNÜMÜZ ONDAN
YAHYA KEMAL BEYATLI