Nereye aidim...
Bilinmezliğin şehrinde doğdum,
Zamanın perdelerini bir bir yırttım.
Yıktım göğsümün kıllarından koca bir şehrin duvarını...

O zamanlar bir kadına aittim...

Henüz zaman yoğurmamıştı acıyan elleriyle beni.
"henüz bakır rengindeydi dağlar, daha şivan düşmemişti böğrüme"
...çoğul eki ile yaş (ım) çoğaldı.
Çoğalarak kendime döndüm pervane gibi.

O zamanlar bir bayrağa aittim...

Döndüm.
Döne döne 14 kez vuruldum.
Merttim yürekliydim.
Silahların gölgesinden geçtim.

O zamanlar toprağa aittim...

Topraktı beni alan kokular müsebbibi.
Topraktan gelirdik ya o yüzden ayağımın bir hep topraktaydı. ne zaman ki acı sürülü, yüzler gark oldu toprağımıza,

O zaman kurşuna aittim...

Yeşilin tozunu attım dağlarımda ."ekindim oldum harman" dağıldım. Tarumar oldu düş bahçelerim.
"Bir fırtına tuttu bizi saldı deryaya"...

O zamanlar hiçliğe aittim...

Uzun lafın kısası olmaz. Her dem aşka aittim her dem aşktım...


mehmed asım
ikibinyedi
bilinmezliğin zamansız ölçütü...