14
Yorum
56
Beğeni
0,0
Puan
1253
Okunma

Boranlardan çıkıp geldim sana,
sürgünlerden, talanlardan...
Üstelik güz ertesiydi gönlüm
ve vakitsizdi tüm doğumlar
tüm ölümler gibi...
Bir yol arifesi değildi sana olan umudum
bir yolun kendisiydi
bıçaklar bilemiştim göğsümün kafesinde,
yaşatırken içinde masmavi bir kuşu
Lehçesi kırık sözlerim vardı
rengi kırık olan düşlerim gibi
yargısız infazlardan toplamıştım saçlarımın soluk bağlarını
donuktu bakışlarım da tıpkı gülüşlerim gibi
enkazlardan çıkarmıştım yazdığım tüm şiirleri...
Sen öyle yalın
sen öyle yalınkılıç
sen öyle b’ela
sen öyle yağız bir delikanlıydın kalbimin koyaklarında
Ben diyorum sevdiğim
yangınlardan çıkıp geldim suyuna, otağına
bir yol arifesi değil sana olan umudum
bir yolun kendisi
beni, bana mahcup çıkartma!
03.02.2017
Sevtap Kaya Nurgönül