Nefsi emmare’dir, günah katarın.
Kaptırma kendini, ondan hep sakın.
Allah’ın emrine, daim ol yakın.
Nefsini düşmanın,gör insanoğlu...

Melekler şahidin,olsun istersen.
Allah tarafından,kurulmuş düzen.
Hak’ka kulluk olsun,daim her işin.
Bunda ziyan var mı, sor insanoğlu...

Emri bil mağruf’u,rehber et dile.
Nehyi anil münker,gelsin gönüle.
Muvaffak olursan,isteğin dile.
Budur işte sana,kâr insanoğlu...

Aça sorulmaz hâl,bilmez kimseler.
Tokun korkusu mal,bitecek sanırlar.
Sorsan bu dünyada,ebed kalırlar.
Malındır dünyada,hâr insanoğlu...

Ölüm gelir cana,ayetin hükmü.
Nefis biner ata,şeytanın rüknü.
Nefsin imtihanı,ağır bir yüktü
Nefsini toprağa,kar insanoğlu...

Sen ki bir zerresin,derya içinde,
Kibirle yürüme, insan içinde.
Ölüm şerbetini,bir gün içince,
Mal mülk sana olmaz,yâr insanoğlu...

Sabrın sonu güzel,bilesin bunu,
Hamurun anası,buğdayın unu
Eğirsen çıkrıkta,bir çuval yünü.
Sabrını yorgana sar insanoğlu…

Düşman eksik değil,güzel yurdumdan.
Çok pilan kurulmuş,her dem ardından
Gözüme uykular,girmez derdinden,
Yaşadığım günler, kor insanoğlu...

Topraktır binlerce,yıldır mayamız.
Ondan yaratıldık,nedir payamız.
Çok kısa aslında, yaşam davamız.
Ölümü gül gibi,der insanoğlu..

Köylü kentli hepsi,toprağın teri.
İçinden çıkıyor,şehit neferi.
Elbab’taki insan, üstü zaferi.
Türk ordusuna bak,gör insanoğlu...

Dindari/Osman Dindar/ist.05.02.2017