Gurbetteki hemşehrilerime ithafen...


Başımıza gelenler hep Hak’tan olsun
İster büyük, isterse; ufaktan olsun
Fark yok, akraba veya uzaktan olsun
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Şu fani âlemdeki, ahret kardaşım
Her türlü zorluklarda, ömür yoldaşım
Dünya dönüp durdukça, tek bir sırdaşım
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Denk olmasın ne mühim, benimle yaşta
Akıl yaşta değildir; baştadır, başta!
Beni bırakacaksa, biri ataşta
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Zor günlerimde beni, toplayıp deren
Gözlerini kırpmadan, canını veren
Yanlış yola sapsam da, yanımda yâren
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Tuğladan değilse de, kerpiçten evim
Urfalıdır tüm soyum, Urfalı nev’im
Uğrunda öl diyerek, veren görevim
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Hiç olmazsa yanıma, giden gelenim
Ne fark eder bilmem ki; ben, yine benim!
Üç beş günlük ömürde, kıymet bilenim
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Hiçbir zaman bıkmadan, hatrımı soran
Dert, cefalar çeksem de; yanımda olan
Bu memleket uğruna, kendini yoran
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Gurbet elden yükselen, bu ses duyulsun!
Sesime kulak veren, yola koyulsun
Şu fakirin yanında, biri bulunsun
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Sabahın seherinde, sessizlik bozan
Mahallemde müezzin, okusun ezan
Hamdi der: ölsem şayet, mezarım kazan
Urfalı olsun; taştan, topraktan olsun!

Mustafa GÜL (Hamdi)
(07.02.2017)