2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
488
Okunma
Kahve köz üstünde, yakar kermeyi.
Yârim kahve yapar, döker telveyi.
Ateş kor içinde, yare ermeyi.
Düşledim düşümde, kendisi gerek.
Cezveden taşıyor, kahve kaynadı.
Ne istedin benden, neyin olmadı.
Hep ağladım canım, yârim duymadı.
Hayal iz düşümü, kendisi gerek.
Meşe ateşinde, kaynar kahvesi.
Ayırt eder gözler, dostun sahtesi.
Bir bakışta iyi, eden hastası.
Hayaliyle değil, kendisi gerek.
Ağızda kahvenin, telvesi kalır
Kendi gitti ama, cilvesi durur.
Yâr gözümde tüter, içimde büyür.
Ateşlerde yakar, kendisi gerek.
ATA’m içer kahve, telvesi dolu.
Ayıranlar bizi, itinde dölü.
Yar yürekte kışlar, baharlar ölü.
Neyleyim baharı, kendisi gerek..
*
———Haydar ATA—
01.02.2017- saat: 17:10
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz