Geçmişim gitmiş, kaybolmuşum
Bir hengameyle savrulmuşum
Güneşin yokluğunda, ay bulmuşum
Karanlık diyarlarda kavrulmuşum

Asırlık sevdanın peşinden koşturup
Kendimi yanlış yüreklere atmışım
Ben insanlardan nasibimi almışım
Yürek birikintisini bir bir yazmışım

Gönlümün orta yeri halepten nasipli
Hayata tutulan bağım, pamuk ipli
Sevdadan yana mühürlü dilim
Ben çözemiyorum aşka embesilim

Yüreğim aldı yalan sevdalarda istifini
Sırtım dolu, hançer derinliği
Vericem kalbime bir gün istediğini
Hayrın vermiş olduğu o serinliği

Yaşantımın her anının iki tanığı
Kelamlar dillere gönlümün yanıtı
Bir yangın ki, her zerreme yaygın
Suyla, söner mi yürekte ki yangın

Bir kar tanesi
Acuvumda erimiş
Milyon tanesini
Yüreğim eritmiş

Yangın, sebebiyeti neyse onunla söner
Bir gün kervan gelir, bu devran döner
Zaman bu, belki içimdeki acıyı söker
Bu kalp ömürlük birikimini döker

Hayırlısı dilerim, huzuru yaradandan
Ömrümü sunacağım yari beklerim
Kalbime aş isterim ben yardan
Ben yanına bir tutam huzur eklerim

Ey kardan berrak olan, hasretlik yarim
Sen olmayınca nice oluyor bu halim
Beklerim son nefesime verinceye kadar
Lakin, bu kalp herşeyi bozuyor, zorluyor

Senin kalbin kar gibi saf ve ak
Güzelliğinle kararmış gönlümü yak
Aş vadileride, yüreğimin ortasına ak
Tüm kirlenmişliğimden beni akla