her bir şiir bir öncekinden daha iyi
müsaadesiyle şairin bazı kafiyelerine müdahale edeceğim şiirin
hoşgörünüze sığınarak

Aniden dönüşümü, hiç de sebepsiz deme,
Ayrılık kendi geldi, ben istemedim gülüm
Kâlbini inandırmak o kadar zor ki deme (cinas kafiye dem anlamında)
Ayrılık kendi geldi, ben istemedim gülüm.

Sana hiç küser miyim? Tezden gelirim sandım,
Yıllar ne çabuk geçti, kâlbin sesine kandım.
Hepten vazgeçer miyim? Ne idi benim andım?
Ayrılık kendi geldi, ben istemedim gülüm.

Çok uzakta değildim, bir ünlesen gelirdim,
Ha ben düşünemedim; bunu senden bilirdim
Suçu hep benden bildin, sebebine delirdim
Ayrılık kendi geldi, ben istemedim gülüm.

Bir daha fırsat verme, gönül bu çeker gider,
Onun kararı değil, hep veda ister kader .
Sen kolayı seçip de, beni suçlama, yeter!
Ayrılık kendi geldi, ben istemedim gülüm.

şiir çok güzel
saygı ve sevgilerimle değerli kalem
geceniz ışıklı ola...