1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1194
Okunma
Geçmiş günlerin hüznünü çekmede ağlar
Aylar sonra yine koyboldum o denizde
Kırıldı iğnesi yönsüz pusulamın
Dönüp duruyorum
yenice köpüklenen
bir dalganın başucunda
‘’ şimdi yarasalar ne düşünür
pencereme doğru çığlık atarken ‘’
eski bir plağı çalmakta diretiyor iğneler
tozlanmış umrunda değil
çizilmiş kendi işi besbelli yadsımıyor
takılmış bıkmıyor
tekdüze bir melodiydi
deyip sürdürüyor döngüsünü
çekip alıyorum ağlardan hüznü
atıyorum bir köşesine zulamın
pikabın sesini sonuna kadar açıp
yakaladığım bir notayı takıyorum oltamın ucuna
Umut Yarın Karayağmurlar
izmir 1992
5.0
100% (1)
Cevap Yaz