Çıkın buldum çözerim
İçinde bir avuç kara üzüm
Sanki bağda gezerim...
Çıkın eskice
Bir camlı dolap içinde
Duruyordu öylece
Yanında kitaplar
Ve müsvedde kağıtlar
Cama dayalı oymalı kırık koltuk
Sanki bana darılmış
Tahta masaya neler anlatmış
Çıkınlar beni bekler
İçinde neler neler
Çözdüm birer birer
Birisi dolu kağıttan kayık
Kayıklar sanki derya içinde
Yüzmekteler sessizce
O simayı tahayyür içinde
Issız bir ufuktan
Yavaş yavaş beliren
Hüznümü ışığa dönüştüren
Çıkın içinde anılar
Hare hare açılan
Dingin suları gürletip
Bulut olup süzülür
Bir köşesi var ki sessiz;
Sanki soğuk derin bir deniz
Hareler yüzüme düşen gölge
Çıkın’n rengine sinmiş iyice
Bir camlı dolap içinde
Kimse bilmez gök saklamış içine
Göğü,ayı yıldızı
Saklamış senelerce
Sanki ay ben;
Çevremi saran
Sedefli buluttan
Kümeler...
Sedef ayışığında eriyince
Damla damla içime dökülünce
Anılar sicim sicim
Yüreğe işlendikçe
Çıkındaki bir avuç siyah üzüm
Bağ...
Ben bağban
Çıkın yapıyorum gündüz-gece
Çıkın var çıkın içinde...
(Çıkın:Halk ağzında küçük bohça,azık torbası,içinde kıymetli şeyler bulunan paket./Tahayyür/hayal)