Geceydi
Yıldızlara bakmadım açıkçası

Eriyik naylon katreleri damlarken efkarımın tenine
Tahta çivilerle mıhlanırken esef,
pesimizme alışmaya direnen kök hücrelerime...
Benimkisi özlem
Blagaj tekkesinin konjuktürel izdüşümüne
Siyaseti pek bilmem
Akar gözbebeklerime hicranı visalsizliğin
Kızarırım , dilim tutmaz olur
Şaşkınlaşırım
Müphem bir tebessüm yerleşir gamzelerime
Kederden gülümsemenin çelişkisidir yüzüm
Demek ki değilim rüyalarda ziyarete mez’un doyasıya
Kıyısında ağlamaya tutuklu
Sarı Saltuk’ların ayak izinde hiçim
Tekkenin nehre dönük duvarında iskana müheyya
Renksiz bir kerpiçim


Şehrabad’da mutluyum diye fısıldadı içimde bir ses
Hüznü kucakla dedi içimden ikincisi
Bir yanda utanç iklimi varlığım
Bir yanda hep Ümit
Ben öksüz coğrafya mukimi
Şehrabad muhaciri
Şehri kahr firarileri otuzkuş olmuş
Yeryüzü ensar
Teferruat gerisi
Yaradan var...