aşk-ı ateş,
ateşi de cehennem bildiğim günden beri korkuyorum…




göz kapaklarını aralasam ömrümün
biliyorum ki, bir gün daha doğacak sensizliğime
bir gün daha sararıp yine sensiz solacak gözlerimin ferinde
ve bu aşkta tarumar olmuş tüm geçmişin yine enkazı olacağım yarına



düştükçe cehennemin dehlizlerine,
bakir bir rüzgarda resmedilecek cennetin çayırları
t/uzağına devrildikçe aklım,
adımlarım bir bir sekecektir yine bir servinin tenhalığına



perdesini kapatsam gözlerimin
biliyorum ki, bir gece daha doğacak yokluğuna
saklambaç oynayacağım yine düşlerimle gözlerim kayıp
ve bu aşkta gizlenmiş her karanlığın körü körüne yine ebesi olacağım



yürüdükçe bitmiyor,
durdukça daha da büyüyor bu aşka uzanan tüm yollar
çekiştirdikçe eteğinden güneşi,
bir sen daha düşecek içime ve gölgeme sarılarak yine bize üşüyeceğim



ne zaman yansa denizlerim,
ne zaman sönse adını biz koyduğum maviliklerim
bir sen daha kusacak gece şiirlerimin kırışmış tenine
evet, her dizede ayrı bir yıldız daha sökülecek gökten biliyorum

ve ben yine yeniden “merhaba”, yeniden “hoşçakal” diyeceğim yaşamdan ölüme…








ilhanaşıcışubatikibinonyedi