BÜLBÜL GİBİ

Çıkıp seyran eyledim yüce gönül dağını
Geçinmeyi öğrenmiş, kar konuşur kış susar
Gezmesi zaman aldı aşkın irem bağını
Seyretmesi ne hoştu bülbül öter kuş susar

Özlemin gizli eli döverken nazlı canı
Her nereye dokunsam yara bağlar dört yanı
Harabeye dönerken ayrılığın mekânı
Derdi çekenler bilir, iç feryatta dış susar

Araf’a çeyrek kala, ayak yolu şaşırsın
Cennet’te nara düşer cehennem de üşürsün
Şairlik işte böyle bütün yükü taşırsın
Acının feryadıyla kalem yazar döş susar

Sohbetin şeker tadı sızarken dilden dile
Ansızın geliverir beklenmedik bir çile
Dost, dostun kafasını yarmak istese bile
Utancından belki de toprak ağlar taş susar

Divane bülbül gibi arayan aşkı bulur
Gece gündüz amansız gülün dalında solur
Garibin garipliği Fizandan belli olur
Meçhule gider gibi ayak yalpa baş susar

Ahmet Çiftci