tozlu topraklı yollardan geçtik
engebeli vadilerden, çimen kokan yaylalardan
ve şiddetli sarsıntılardan
’vazgeçmedik’

umut ettik
bir kâse şurupta
bir lokma aşta ’şükrettik’
ve erdem,’ karşımızdakine güvenmek’ dedik
boyun eğmedik, hoşgörü bekledik

’ ördük terazinin her kefesini hoşluklarla’

çıldırtan iç konuşmalarımız, usumuzun bir köşesine saklandı
yüreğimizi avcumuzun içine aldık
ve sevgiyle harmanladık

seslendik
dirhem dirhem ses verdi önce
akordunu kendimiz yapmak için gayret gösterdik

ve kan ter içinde halay çektik
gittiğimiz her yer bizimdi
/ heybetimizden bölündü de yinede of demedi dağlar /
ayırmadı bizi anamızdan
ayrılmadı Adem ocağı toprağımızdan

yüzyıllara dizdik kaderimizi
meridyenlere astık
parallelleri keşfettik
biz çizmedik
çizginin üzerinde yürümeye çalıştık

aynıydık bazen
onunda eli kolu vardı
bununda dili damağı
birinin bindallıydı elbisesi
öbürünün biçilmemiş henüz giysisi

/ olduğu gibi sevdik /

göğsümüzde inanç
gönlümüzde hoşgörü vardı

oyduk tüm tepeleri
temizledik bacaları
’konduk’
üçgenin en tepesine
sular bastı ovaları
kurtardık yuvamızı

’ uçtuk’
kanat takıp deryaya
tüm galaksiler önümüzdeydi
keşfettik

avuç açtık yüce divana
yere düşen kudret helvası bizimdi

’gezdik’
hep beraber olmasada gezdik
’nice gönüller yaptık’
/ nice Mecnunlar sevdik sen diye/
/ nice Aslılar bizim canımızdı /

’gördük’
kim kimin nesi
onun gördüğü benim evimdi
benim yediğim onun dalından bir nar

/ doyduk doymasına da /

hissettik yoksulun yırtık giysisini, yamadık
bazen uydu, bazen uymadı rengi

’hoştuk’
bir hoştuk
dünyaya düştüğümüzden beri

/ Mevlâna misali; ’hamdık, piştik, yandık’ / diyebilseydik

eğildik, büküldük
binbir şekle girdik

’döndük’
biz döndükçe dünya döndü
döne döne yoğrulduk

etten kemiktendik
ulvi duygularla dua ettik
sayısız dillerde

kemâle erdik
ermiş gibi rüyaya yattık

’el bilmedik’
gel dedik, gel deli divane
’dön döne döne’

deli ırmak gibi coştuk
biz aktıkça ters yöne
dön dedi bir gönül, dön sende

gönüller bulduk hoş sohbet, konuştuk
çaktıkça şimşekler
yağmurlar yağdırdık
insan gibi ağladık, ağladık

kapılarında yattık
’ ey bir gönül yapan aç kapını, aç da gör’

ve hey her evrede bir başka hayat bulan
anaç kuşlar gibi saklar mısın yuvanda yavrunu
ki büyüdükçe adımları
doydukça yüreği
ve eskittikçe çarıklarını
kaç yürek kazanır o bilir misin

sayar mısın nimetlerini
ağart saçlarını
kul köle ol yetime
kuşlarla dost
meleklerle yoldaş ol
hoş gör
dön sende dön
dön deli divane

sar yaralarını mert insan
sar her kimsen
gerçek bir
silahın dil

tatlı tatlı
kıvrım kıvrım kıvrıl

/ ak bildiğin kara, kara bildiğin ak olabilir /

sen siyah
sen kızıl
ve sarı tenlim
dök içindeki hazineyi
inci, mercan, yakut, elmas ve diğerleri
bak nasıl parlıyorlar
’ çok değerli’

oysa inan benim tek bildiğim
yüzyıllardır tek hazinem ’dilim’.
hoş gör
dön sende
dön deli divane,
dön döne döne.

Nurten Boz Hürel



Ümraniye Belediyesi şiir yarışmasında çıkartılmış olan Dön Kendine adlı kitapta yayınlanan şiirim.