hey gidi
yalan dünya hey

ve geceler uzar ya
hasretin dorukları a/yaz
kıvılcımlaşır sahte bakışlar
umudun gözü kör sevdalı sağır
kırılır kalem hecelerin yükü ağır
umarsız şiirler gibi daha demincek


ve yılların boyu uzar
seneye giyilsin diye o dar yalanlar
her mevsim
dökülür yapraklar
saçlarıma yıldızlar
dönendikçe sarılmaya uzananlar
yoksunluğum çiçek açmaz baharlar


ben değildim
bilemedim
sen bi şiir yazdıydın
yıldızlar sökün etti göğün yüzünde

ben değildim
bilemezdim
bilseydim bir dağ dilinde
üstüme çökmezdi şiir elin gözünde

bile göre yıktılardı dünyamı
gökyüzünü yardılardı
maviyi kırdılardı
aşk’ı vurdulardı
kan karıştı
yağmurlara


oysa
kaç bin türlüsünü bilirim
gülmenin ve güldürmenin
umutlanmanın mutlanmanın
sadece seninle bir anlamı olan dünyamın


biliyorum çoktan kırkı çıktı sözlerimin
kılcal damarlarına kan doldu gözlerimin

soluksuz otuz yıl göç eyledi acıya

ve kanadı kalbimin o narin yeri
derine en derine girdikçe zehri