Dünya bir bakır sahan
kalaylamasan zehir
kanayan bir yara ihtar yemeği
kovalar günler birbirini
kandiller kadir geceleri Recep
Şaban Ramazan
oruç ibadeti hayır hasenat
iftar yemekleri
kalemim pervasız der ki
bu şiir ihtar yemeğidir
buraya kadar şiirin hikayesi

masalı ise şöyle

masalın ortasından doğar güneş
sabır sınırından döner kös kös
günü geçmiş sözcükler konuşula konuşula
temcit pilavı gibisine

köprü altı çocuklarının neşesi olmuştu düş
nasılsa bedava olan bir o vardı
anlamsız bir neşenin soğuktan uyuşturulmuş hisleriyle
gecenin ayazının azizliği hangisi daha acıtır
soğuk mu kimsesizlik mi
demek kanatır şu köhne hayatı bile

acının farkına varılmaksızlığıyla
titreyerek denize koşuyor - çimiyorlardı düş denizinde
sonra şehri yaktıkları o büyük ateşte köprünün altında
ısınıyorlardı yaktıkları ateşte sözde -düş sokağının çocukları
yanan ateş bir büyük mangalmışcasına
iştahların yerleştirip bir güzel ızgaraya
afiyetle yediklerini
içlerinden safra olup fışkıran çocukluklarının masumiyeti
hayali misafirleri babaları ve kardeşleri

bu koyu keder bile sabah doğan sevecen güneşle
çimmeye çimlenmeye mani olmadı o gün düş çocuklarına

az mı yazdık ve sonra unuttuk- sözler az mı kirlendi
sözlükten çıkarılmalıydı sokak çocukları
hem çocuk hem sokak
sokak analı babalı çocuklar için oyun yeriydi
akşam olup yerler kilitlenene kadar

hoyrat hasım eli silahlı bıçaklı döğüşçünün hışmıyla
gök gürültüsü şimşek yıldırım ayaz olup
kara geceyi örterken üzerlerine
uyuyamadım her aklıma düştüğünde
kıyıldı içim ince ince

gece zenci kadından olan sarışın güneş
doğ bir an önce ve ısıt onları
sobele onları oyun başlasın
ne de olsa çocuk onlar kanarlar her bir şekilde
düşündükçe benim de kanayan yaramdır ihtar yemeği
içimi acıtır onlar açlarken iftar yemekleri

Yüksel Nimet Apel

21/Şubat/2014/Cuma/Bodrum