Unuttum gülmeyi dertlere garkım
Kalmadı Kerem’den Mecnun’dan farkım
Dağıldı dişliler dönmüyor çarkım
Yorgunum yokuşa sürmeyin beni.

Zalim tuzağını kurmuş ya bana
Nerde çile varsa salmış ya bana
En kazık soruyu sormuş ya bana
Her zaman ki gibi görmeyin beni.

Hangi dalı tutsam kaldı elim de
Bir eyvahtır kalan şimdi dilim de
Açmadan soldu ya gonca gülüm de
Hayatın yaşıyor bilmeyin beni.

Oturmuş döverim iki dizimi
Kanlı yaşlı koydu iki gözümü
Üç kuruşa sattı bana sözünü
Zevki sefalarda sormayın beni.

Gidenler geriye dönmüyor geri
Gözlerim yollarda o günden beri
Seçemez gözümün kalmadı feri
Bi-çareyim bahtiyar sanmayın beni.

Artık hoşça kalın bensiz dünyada
Birkaç şiir bir’de eski bir resim
Hüzünlü kederli kalsın eserim
Yaşayan ölüyüm yormayın beni

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ