saf bir yüreğin ahmaktır gafilliği
tufana uğramış o hali
en güçlü depresyon enkazına dahi
pabucu ters giydirdi ağında
çöküşte yıkıldı gitti ahvali
limoni bir tat kaldın sen damağımda

velhasıl ne kadarsa tutkunun külfeti
geçer akçe mutlaka ki canıdır ziyneti
oysa daha yaram çok tazeydi
yüreğim kabuk dahi bağlamamıştı
tampon yapıyordum hicran artığı bezlerden
daha adı bile onanmadı acar cürümlerinin
hep kavruldum nankör tarzı eylemlerinden

bir hinlikle yerle yeksan olan yürekte
bu körpe gönülden
sancılı hallerle gözleri yaş akıtmakta
ani bir boşlukta kalınca çekildi el ve ayaktan
tek başına kaldı gönül
bomboş ve tozlu bir terekte

yüreğim ezelden beridir yaralı
duygularım da dumura uğruyor devamlı
umut içinde ellerim ise hala daha kınalı
kurban gibi öylesine hissiz kaldım ki boşlukta
feri sönmüş şaşkın gözlerle
beynimde hep cirit atıyorsun kurtların ile
istemin ve özlemin kapısı yalnızlığa açılırken
ve zihnin veryansın feryadı kulakları tırmalarken
gecelerin yalnızlığı yıldızlara bile kapalı
tan bile nasip olmaz ki firak nasip oldu olalı

benli olan gönüller deminde siz olurken
bir çırpıda nefse aldanıp da ona uymaktan
bir gönlü yerden yere de vurmaktır
hiç değeri yok muşçasına bilinçsizce de ayrılmak
ve illa ki özü ilelebet makbere mahkum etmektir

çıfıta düşünceleri içinde hep çıkardır yontmak
ak pak içindeyken katrana da bulanmak
gaflet içindeyken depara kalkmak
iş mi sanki
ben olmayı beceremeden
bizi biz yapmanın yolu kolay mı sanırsın sen

bir kez açılmasın o çulluk yüzün
hep yağmur gibi yağdırır gönle hüzün
hiç mi hiç durulmaz ki karının fırtınası
rüzgar gibi savurur yüreğinde ki sevginin zarını
kavurur benliğini olası ihtimallerin dışında
ha var ha yoktur artık o hayatında
kurutur kemik iliğini
yitir tip gidenlerden olunca ihanetler
hayırlı olur inşallah
elzemlikten çıktı tüm nankör köpekler...



(22.01.2017) AZAP...