lila rengi bir sabahı özlerken ben
sessizlik diyorsun
tebessüme sığamayıp
sessizliğe sığdık
merhameti cebimde saklıyorum diyorsun

oysa benim hiç cebim olmadı
nede cebime dolduracak herhangi bir şeyim
ellerimi bulaştırıp yaşamın kirlerine
üstüme başıma sürdüm sadece
sessizliğimin
bu kadar kokuyor olması belkide bundan dır

ve fark ettim ki ;
ve yine fark ettim ki
kendime bile sığamamışım
ve kahretsin ki sessizlik bile tek kişilik
hani birlikte yemek yiyebilir insanlar
birlikte ağlayabilir gülebilir sevişebilir
ama birlikte susamıyor...
susmak zafer ise
ben kaybettim
çöp gibi kokan ellerim var sadece

kapı diyorsun sevgili
canımın nefes alan yeri kapı diyorsun
benim hiç kapım olmadı
eşiğim bile yoktu
perdem yok
yüreğimin kalıntısı var elimde
elim kirli
ellerim kokuyor
bu dünyadaki her ve tek şeyim
ömrüm canımın en tatlı yeri
kirli ellerimde taşımaya çalıştığım
yürek kalıntısı
evet haklısın
lakin seninle paylaşmaktan erinmedim
bencil de değilim hani
endişem ; ben aç kalayım önemli değil
sana yetecek mi Murat Adım
en çokta ona susuyorum
o yüzden bu kadar ağır kokuyorum
ama
hala bir şeyim varsenin için
yanımda taşıdığım gönül sadakatim
pazarda para etmez bilirim
çok üşüdüğünü hissettiğin zamanlarda
ısınmak için sarılabileceğin yorgan
bir tek o var
duvarım yok
kapım yok
pencerem
hanem
toprağım yok


korkuyorum
yahu bir çocuk gibi
sıkıştırıp başımı dizlerimin arasına
Tanrım ne olur diyorum
ne olur
hıçkıra hıçkıra ağlıyorum yahu
sonra kendimi çekip kendim den
büzülüp kaldığım yerde kendimi izliyorum
hala çocuk muşuz
hala korkak
ne güzelmişiz korkarken ne saf

yar kelam etti
bende dedi
bende korkuyorum ta ki göz göze dayanana kadar
sesin ile aşk olmak dedi sonra
sustum
yahu bunu tanımlayacak şair çıksın
çıksın da anlatsın feryadı isyanı nı Aşk olmanın
ah sevgili
zikrim sen
fikrim sen
aklım sen
ah birde bendeki seni
bir bilsen......