Ağzında dudak yok atar, tutarsın
Hafif ateşlerde yanma be adam.
Er meydanında hep alta yatarsın
Kara kucak güreş, dönme be adam.

Oğul avratına içten söversin
Yatırırsın yere döşten döversin
Zayıfları ezer, ağa översin
İnsan vaadine kanma be adam.

İki evli erkek zina yapar mı?
Günahkâr kul Hak’a eli kapar mı?
İnsan hak yol varken şerre sapar mı?
Helâl varken haram banma be adam.

Başköşeye yatar keser, asarsın
Kimse ilgilenmez küfrü basarsın
Sövdüğünü görür, kuma pusarsın
Gıybetle bizleri anma be adam.

Karşıdan görenler insan sanırlar
Palavra lafına hemen kanarlar
Kazığı yiyince özden yanarlar
Şeytanın atına binme be adam.

Yaşa şu ömrünü şirke dalmadan
Azrail canını zorla almadan
Şeytan imanını son an çalmadan
Tövbesiz mezara inme be adam.

Tüm namazlarına kaza kılmadan
Söylediğin sözler hesap olmadan
Dursunî hakkını senden almadan
Allah affedecek sanma be adam.

Dursun Yeşil – 26/08/2007