Hani havalar soğur kar kış kıyamet ayaz
Ya da bazen insanlar ister de ağlayamaz
Vesikalık bir resim eskimiş siyah beyaz
Kırk yıl önce almışım hiç farkında değilim

Perdeler kapalıydı buz tutmuştu sokaklar
Saatlerce dinmeden gece yağmış dolu kar
O halde dolaşmışım o gün sabaha kadar
Bir hayale dalmışım hiç farkında değilim

Tanımadığım biri boş verdim neme gerek
Uzaklaştım oradan bu ben miyim diyerek
Böyle bir seven için ölünmez mi severek
Haline çok gülmüşüm hiç farkında değilim

Hava mı çok karanlık gözlerim mi karardı
Zira çok garipsedim üzgün bir hali vardı
Bir anda etrafını sanki mahalle sardı
Öyle kalakalmışım hiç farkında değilim

Ya bir kumarhaneydi hayatımın kumarı
Ya da ilk atan benim masamızdaki zarı
Hiç görmediğim yerler o demir kapıları
Birer birer çalmışım hiç farkında değilim

Bu kader benim değil yeniden sen mi yazdın
Saf aşkımı öldürüp gönlüme mezar kazdın
Kıvırcık saçlarıma el vurmaya kıymazdın
Tutam tutam yolmuşum hiç farkında değilim

Ve sonra şafak sökmüş uyanmışım bir hoşum
Sanırdım ki kimse yok etrafımda bomboşum
Kimi demiş bir deli kimi demiş sarhoşum
Ağlamışım gülmüşüm hiç farkında değilim

Nihayet sen de geldin birinin kolundaydın
Hiç tanışlık vermedin beni yabancı saydın
Gözlerime bakarak yalnız dedin günaydın
Ben de ben değilmişim hiç farkında değilim

Duygularım tarifsiz anlatamam o anki
Üç asır önce ölmüş yeni doğmuşum sanki
Gözlerim yaşla dolu öyle bir kan revan ki
Bilmem nasıl silmişim hiç farkında değilim

Sen de benim gibiydin saçlarına düşmüş ak
Sana yaklaştım… Ama aramız gene de ırak
Sonra merhaba dedim ellerinden tutarak
Dizlerinde ölmüşüm hiç farkında değilim

14.01.2017