topacım rüzgarın kanatlarındayken
elimde horoz şekerim
kağıt kalemim bir yerlerde
hep arkadaşlardan ayrı oynardım
sessizce bir şeylerden kaçar
kuytu köşelerde hayal kurarken yakalanır
sorgulanırdım
neyse geçelim
hem bilir misin anne
ta o zamanlar bıraktım hayalleri
çizik çizik yüreğimde izler varken
sonra sen uyuduğumdan emin çıkınca odamdan
gizlice pencereden yıldızları seyrederdim
kulak misafiri olmuştum
yedi yıldız sayılırsa dilekler kabul olurmuş diye
hiçbir dileğim yoktu ki yine de sayardım
ötelere göz kırpanları
ağaçların uğultularını dinlerken
gecelerce yakalanır
sorgulanırdım
yine geçelim
bilir misin anne
o zamanlar anladım yıldızların uzaklığını
büyüdüm
büyüyen ben miydim
yoksa biryerlerde kalan
elime alamadığım kalemim mi
bilmeceleri çözerken
kelimelere başladı isyanım
anlamadığını söylerken beni
için için sığınırdım
çocukluğumun kuytu köşelerine
ne zaman ki başladı
harflere dostluğum yakalanır
sorgulanırdım
geçelim
anne
bir zamanda bıraktım ben şiir yazmayı
anlatmayı anlatabilmeyi
topacım rüzgarın kanatlarındayken
elim yüreğimde
kağıt kalemim biryerlerde