Vefasıza gönül veren ömrünün ahirinde
Yaşadığı vatanında kendisine el olur
Halden bilmezin yüzünden boğulup kahırında
Gece gündüz feryat eden ah-ü zarda dil olur


Sevince insan kendinden ulaşır gökyüzüne
Kartalların kanadında bulutların düzüne
Bazı bazı süzülerek inse de yeryüzüne
Yüce dağlar zirvesinde esip coşan yel olur


İnadına hayırsızdır hadsiz güzel!! olanlar
Huyu, suyu ben duygusu hali özel!! olanlar
Böylesine gönül verip dış kapıda kalanlar
Gülün dalından kovulmuş sürgünde bülbül olur


Dağa taşa sığmaz ruhu bütün ömrü kederde
Kendi söyler, kendi ağlar tenhalarda bir yerde
Aşığın derdi ortağı üç telli, on dört perde
Bağlamanın bam yerinde inileyen tel olur


Aşk böyle bir oyundur ki bulunmamış hilesi
İçerden bir hal olmazsa, zapt edilmez kalesi
En nihayet sevda ehli eşiğinde kölesi
Efkarından göyünerek içten içe kül olur


Elleri boş kaldığında fukaranın emsali
İmkansızın gölgesinde yok oluşun timsali
Bütün ömrünce yastaki matem yeri misali
Başı pınar gibi çağlar ayakları göl olur


Kaybeder tüm benliğini sönmüş volkana döner
Dizlerinde feri kalmaz gözdeki ışık söner
Sonu bilinmez bir yola giden hayale biner
İçindeki yolculukta Mecnun’dan da del’olur


Göyünmek.: Kederlenmek


31.12.2016