Zamanın kısır döngüsü aklımı aldı baştan
Ümitlerim zayi oldu kesildim ekmek aştan
Katlanması kolay değil olsa yüreğim taştan
Engellerimi yıkmaya azim yetemez oldu


Konuşunca gök gürlerdi bir zamanlar dilimde
Dünyaları taşır idim hem de bir tek elimde
Kuşlar kanat açamazdı deli esen yelimde
Şimdi bu kahrı çekmeye çözüm yetemez oldu


Yitip gitti umutlarım kaldım kara yerlere
Yol sormaya muhtaç oldum gönül gözü körlere
Er meydanı mekan oldu hain, nadan, şerlere
Hal ehline dert dökmeye sözüm yetemez oldu


Zapt edildi düşünceler dört duvar arasında
Laf demeye fer kalmadı gözümün karasında
Hoyrat elinden açılan sinemin yarasında
Akan kanları pakmaya bezim yetemez oldu


Kış yaşardım boran içi, aldırmazdım ayaza
Her ne çıkarsa bahtıma, eğilirdim niyaza
İlkbaharda yamaçlardan coşup giderken yaza
Çağıldayarak akmaya düzüm yetemez oldu


Bülbül gitti baykuş kondu bağımdaki güllere
Mutluluk neşe kayboldu feryat düştü dillere
Güzel günler umudunu bedbin tüm gönüllere
Heves ederek ekmeye hazzım yetemez oldu


Boşa koyduğum dolmuyor, dolusu da almıyor
Gitti o mutlu zamanlar artık geri gelmiyor
Derya, deniz yaşayanlar derdimizi bilmiyor
Türkü, ağıtlar yakmaya sazım yetemez oldu



06.01.2017