Sıfatın insan olması yeterli olmuyor insan olmak için. Davranışların insanca olması gerek.
Ve, yaptığın her işte, insanlara faydalı oldum mu? Ya da en azından başkalarına zararım dokunmadan bu işi sonuçlandırabildim mi? sorusunu kendine sorup olumlu cevap alamıyorsan, insan olarak bir yerlerde, bir şeyleri eksik yapıyorsun demektir.
İşte muhasebe bu noktada gerçekleşiyor.
"Müslümanım" diyen insanın her gece yastığa başını koyduğunda "Bugün Allah için ne yaptım?" ya da "Bugün hayra mı hizmet ettim, şer amel mi işledim, bom boş bir gün mü geçirdim?" sualini kendisine sorup, kendisini sigaya çekmesinin hikmeti, insan olarak yaratılmasında Rabbinin kendisine yüklediği sorumlulukta saklıdır. Her şey, mefhum-u muhalifi ile birlikte düşünülmeli, hayrın derecesi şerden uzaklığıyla kıymetlenmelidir.
İnsanlara güzel ile çirkini, faydalı ile zararlıyı, iyi ile kötüyü birbirinden ayırt ettiren şey insandaki yargılama yetisidir. Ki bu yetiyi Cenab-ı Allah kendindeki adalet irade-i külliyesinden bahşettiği irade-i cüz'iye ile insanlara vermiştir.
Ne mutlu bu iradeyi olumlu kullanabilenlere..

İşte son noktayı koyacak ve ben insanım dedirtecek nasihatler.
Herşeyin(Hal-hareket, düşünceler ve icraatlar) zıttını düşünerek davranmak kişiyi insan olma yoluna sokar.
Keşke değerli Şairim düşüne bilsek te uygulasak.
Yürek sesin daim olsun inşallah.
Selamlarımla.

nasihat dolu ibretlik şiirdi
insan sıfatlı olmakla insan olunmuyor
vicdanı, içinde sevgi tohumları varsa
insan insandır,,,yazacak çok sözüm var
anlam dolu şiirin önüne geçmesini
istemedigimden bu kadar yazabildim