Geldim, gideceğim fani dünyadan
Üstünde bir nebze izim kalmadan
Ömrümce kaçındım yalan, riyadan
Elin varlığında gözüm kalmadan


Damla değil idim cisme büründüm
Hayal gerçek oldu isme büründüm
Sevdalı nazarda resme büründüm
Çoğuna ulaştım, azım kalmadan


Neşe ile dolmuş hane, gelince
Doğarken ağlayıp, sonra gülünce
Büyüdüm, adımı, “Aydın” bilince
Tanıdım kendimi gizim kalmadan


Sevdiler hesapsız dördünden sonra
Sürüye kattılar ardından, sonra
Bırakıp gittiler yurdundan sonra
Dünya telaşına, hazzım kalmadan


Kimseyi kırmadım nazla, niyazla
Az yaşadım belki, çoktan da fazla
Ömür tükenmekte çılgın bir hızla
Bir gün dilemeye yüzüm kalmadan


Sevdim insanları, insanlığı da
Tama ikmal ettim noksanlığı da
Daim tercih ettim yeksanlığı da
Kulu incitecek nazım kalmadan


Korkum o ki üzmem yarenlerimi
Derdini, derdimde görenlerimi
Düştüğümde omuz verenlerimi
Yokuşta sarsılıp düzüm kalmadan


Dünya yalan, hayat ondan zahiri
Saklamamış Kerem, Mecnun, Tahir’i
Günü geldiğinde ömrün ahiri
Külden mütevellit, közüm kalmadan


Dert olunca, derman, umulur Hak’tan
Olmazsa, şikâyet edemem yoktan
Ellerim yanıma konulup çoktan
Yola çıkacağım sızım kalmadan



25.12.2016