UMUDUN ŞİİRİ

/ seni insan sandığım için sevdim
sevmezdim
insan olmadığını bilseydim /

kan kırmızı ağlatsanda bu şehiri
ölüm bile korkutamaz şairi
kapıları çalacak umudun şiiri

kalkarak yalanlar beşiğinden
yeni girmiştik yeni yıla eşiğinden
tadmak istiyorduk
yeni yıldan yeni tadımlar
umuda atarak adımlar
yüreğimize düştü ölümler
altında kaldı umutlar

istanbul kan kırmızı
istanbul ölü beyaz
sevinçlerimizi dondurdu ayaz
ölümler çıkarsalarda adına
umudun şiirini yaz
şair inadına
dizilerinde çocuklar oyunlar oynasın
kazanınca iyiler
şiirlerde güler

aşkını yazar gül yaprağına
en sevdiğin çiçeği eker gibi toprağına
güzel günlerin şiirini yaz
umududa doldur ceplerine
as günlerin avlusuna
analar ağlamasın yavrusuna

hani vardırya karanlık sokakların mafyaları
dilleri silah
elleri kan
ilk sözleri bismillah
soraylar insanları
bunlarda cehaletin züppe haraç çeteleri
karartarak hayatı
isterlerki korkusundan her şey sussun
insan insanlığı unutsun
kendileride din ticaretini sürdürsün
güçleri yetse bütün güzellikleri kuruturlar
insanlıklarını unuttukları gibi unuturlar
kardelenler karları deler
baharı muştular

ısıtır gibi zemheride donmak üzere olan kuşu
şiirin avuçlarında ısıt
ölümün ayazında donmak üzere olan düşü
zor olsada insanlık yokuşu
örnek olmalı şairin duruşu
şiir ceplerinde getirmeli
insanın güldüğü kurtuluşu

bebeğin gülüşü
güneşin günleri öpüşü gibi olmalı
şiirin insana dokunuşu

Kamil Aydemir