DEVLET KAPISI


devlet emanet edilmiş ona
bakışları bıçak
kendi kravatlı
insanları korkutmaya meraklı
dairelerde gülmekmi yasak
suratlar cam hangisine baksak
umutlarımız kalır tutsak
ana gibi olsa devlet kapıları
düşerken ona tutunsak

varınca devlet kapısına
önünü ilikleyeceksin
dilini kitleyeceksin
sırada bekleceksin
konuşurken devlet memuruyla
o sözleriyle ezsede seni
sen sesini yükseltmeyeceksin

bir yudum gülüştür insana şerbet
kapılarında bunu çoktan unuttu devlet

torunlarından öğrendi  okuma yazmayı
hava ninem adını bile zor okur
şemuz dayım günlerden umut dokur
onlarmı gitmedi köylerinde vardıda okul
ceketinin ilikleyecek düğmeleri yoktur
bugün git yarın gele
tahammül edecek gücü yoktur
konuşsa başına bela
sussa git gel ona sela
insan olmak mesela

yıkıldıda berlin duvarları
yıkılmadı devlet kuralları
bakışlarla döverler insanları
devletin kapıları halkına kapalı

çocuğunu okula gönderecek
sevinsinmi üzülsünmü fukara
yokki defter kalem alacak para
üstüne neyi giyecek
arkadaşları arasında neyi yiyecek
birde okul kayıt parası isteyecek

devlet devletliğini ne zaman hatırlayacak
devlet düşünen insandan korkmayacak
bakışları olmayacak bıçak
devlet halkına olacak saçak
dönüp kendine bakacak devlet
dağlarında varsa kaçak

hiçmi yanlış yapmıyor çocukları
anası yinede kucaklıyor onları
devlet halkının anası olacak
halkı korkmadan açacak kapıları

kapılarında çoktan unuttu bunu devlet
bir yudum gülüştür insana şerbet
kalbin kilidini açar insana hürmet

Kamil Aydemir