Hiçbir şey bir zamanlar olduğu gibi değil.
Görünen köyde kılavuz istemiyor.
Yani senin yanımda olduğun zamanlar gibi.
Attığım hiçbir taş yerini bulmuyor.
Şansım döndü tam tersine.
Şimdi kötülükleri yese de beni doymuyor.

Mutluluğun piyangosunda
İnan amorti bile vurmuyor.
Her arzum ipini kopartmış uçurtma gibi
Olabildiğince özgür
Özgür olabildiğince yetim rüzgarlara kapılmış
Kendinin de bilmediği bir yerlere savruluyor.

Dedim ya hiçbir şey eskisi gibi değil.
Şiirlerim bile öksüz ve karamsar.
Hep yazabildiği güz kurusu duygular.

En mutlu günlerimi dünlerime verdim.
Şimdi mutsuzum.
Mutlulukta yarınlar yok artık istesem de
Hani nerede mutluluk alacak bir sevda kuruşum.

Hani diyorum ya;
Şu an şu saatlerde yanımda olabilsen.
Perişan halimi sende görebilsen.
Kuş uçmaz kervan geçmez bir yürek benimkisi.
Ne halimi soran var ne derdimi.
Bütün yollarımı kara çalı bürümüş
Dalmı kalmış kuş konacak
Öylesine bitiğim işte sen gideli.

Güneş küser mi ya inan küstü
Yada bana mı öyle geliyor bilmem.
Gün ortasında insan şaşırır mı yolunu.
Beynim mi iflas etti sorsan onu da diyemem.

Hani arada bir şiir yazardım ya
Şimdi hüzünlü bir şiir benim hayatım.
Bazen kağıt kalem bulamazdım efkar geldiğinde
Yüzünü kağıdım eder sözcüklerimi yüzüne sürerdim.
Senin gülümseyişlerinden anlardım
şiirimin güzel olduğunu bir zamanlar.

Şimdi yine bir hüzün bastı kainatın orta yerinde
Senin olmadığın yürekteki hüzünlerden
Kağıt yok kalem yok
Sende yoksun,nerelerdesin bilmem.
Şimdi kapa gözlerini dal garip bir düşe
Gel yanıma katıl efkarıma hüznüme
Hayatımı şiir yapayım yine yüzüne yüzüne.