--- ---Müge Hazıroğlu----
Karanlık gecenin tan ağartısı
Ve seher yelinin sefası oldun.
Elemin eksiği, sevinç artısı
Pörsük ciğerimin nefesi oldun.

Sorana aşığın belası derim,
Seherle şafağın alası derim,
Eli hastasının sılası derim,
Her halin, her tadın nefisi oldun.

Cana hayat veren elin gerçeği,
Annelerin oyalanmış leçeği…
Hasta gönüllerin “İnci Çiçeği”
Sultan, arıların büfesi oldun.

Tercümanı oldun naçar dilimin,
Ardahan’da nakışlanan kilimin,
Sahafın, sarrafın, aklın, ilimin
Kıymet biçilmeyen tüfesi oldun.

Aşkın mahmur yeli tanımazken ar,
Esince bir anda insanı çarpar.
Ölüler var dirilere göz kırpar!
Her bir cana hayat kafesi oldun.

Her taze civanın, cılız ahının,
Her ilmi verinin girizgâhının,
Cana hayat sunan “aşk” tezgâhının,
Sevdaların kutlu hafisi oldun.

Gözyaşı silecek ellerim mi var?
Vasfını senaya dillerim mi var?
Bağda, senden özge güllerim mi var?
Hasret gönlün narin küfesi oldun.

Hizmetiniz insanlığın gereği
Yüreğiniz Halide’nin yüreği
Varlığınız Atatürk’ün ereği
Gözümde İzmir’in efesi oldun.

İnci Çiçeği: Müge- Tüfe: Ocak- Sena: Methiye, övgü -Küfe: Gül selesi -Halide: Edip -Hafi: Gizli