Müzmin hayat o kadar çok yordu ki beni
Yalnızlıklar içinde öldüm
Kalabalıklar arasında boğuldum
Karanlıklarına gömüldüm
Aşkın küllerinden yeniden doğamadım
Rüzgar gibi geçip gitti yıllar
Lakın bitmedi kahırlar
Heba oldu yoluna kurban ettiğim sevdalar!..


Suskunluğum tükendi, son noktadayım
Feryad-ı figana büründüm
Çare aradım çıkmaz sokaklarında
Kapandı kapılar
Sürgün yedi bahtsızlığım
Oturup bir banka, seyrediyorum ay’ı
Gecenin ayazlarına sarılıyorum
Koca bir yıl devrilip gidiyor sensizlikde!..


Bazen kendimi kör kuyulara atasım geliyor
Umurunda mı senin
Yandan çarklı sevdaların varken
Değmezmiş heder olup, bitip tükenmeye
Oturup penceremin önünde
Yağan yağmuru, kuşları, çiçekleri, gökyüzünü
Hayat kaynağım kedileri, köpekleri
Bir de sardunyalarımı koklayacağım aşkla!..


Zafer Direniş
...

31 Aralık 2016 Cumartesi 22.40 Lahey