Toplum için sanat nasılsa,
Benim için de aşkı öyledir,
Geçmiş halimi unutturur da,
Darbe- viran halimi söyletir…

Şen yurt terk edilir kendince,
Göç hazırdır, kervan yüklenir,
Dünya da ne ikbal, ne servet,
Derin bir aşk yarası, eklenir…

Sinem, özüm yoluna düşer,
Evim, köyüm yurdumdur,
Aşkının kucağı açılmasa da,
Sonsuz özlemim vurgundur…

Öyle yüksek hayaller gelmez,
Güneş rengi gamzeleri gelir,
Alış verişim hep hayallerledir,
Başka şey değil, sade o gelir…

Gönlüme giren karanlık bile,
Güneşli günden bile emsalsiz,
En yüksek değere ulaştırırım,
Gören-duyan desin emsalsiz…

Her bakışta çelik tel diken var,
Bal versin demem ki bülbülüm,
Gözyaşımı ben kendim sileyim,
O cümbüş-saz, oynasın, gülüm…

Poyrazla eş tuttum, yüreğe eseni,
Mevsimim değişik, kızıl havalar,
Beni hakir görür, anladı ruhum,
Mazlumum sadece, aşkı kovalar…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.