1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
808
Okunma
Ben ki,
Söylenemeyen ve yarım kalan,
Meşhur olamayan bir şarkı.
Sen ki,
Saçlarındaki kırağıyla,
Kalbindeki süveydada,
Yetimisin kalbin.
Ben ki,
Ölmeyi bilmeyen bir ölümlü,
Rüzgarın güçlü tarafıyla savrulan,
Bir sonbahar yaprağı.
Sen ki,
Bir mum medeniyetinde,
Eridikçe ışıldatan,
Budandıkça gürleşen,
Kendini yok eden bir gövde.
Ben ki,
Ayrık otların sardığı istenmeyen toprak,
Yağmaların anavatanı,
Meyvesi gibi hüzün yaşamın;
Arka bahçesindeyim hayatın.
Sen ki,
Huzur tarlasının evvel zamanlardan beri sahibi,
Bir zamanlar dünya sandığım bu bahçeyi,
Cennetin içerisine çekecek tek kuvvet.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz