Kar içindeyim
Üstüm başım toz duman boran
Üşüyorum
Ellerin yok.
Ellerinden yağıyor kar biliyorum
Biliyorum, ellerim ellerinde ısınırdı.
Şimdi ellerin kar bulutu.
Kar içindeyim.
Üşüyorum.
Ellerinden tanıyorum üşümeleri…

Yanlızlık
Eski bir düş ün otağı
Ruhumun başkenti işgal altında.
Zamansız düşüyor yağmur ve kar
Birbirlerini eriterek…
Yoksunum, yoksun yani.
Başımda duran mahçup
Alınyazıma inat yoksun.
Kurşunlar var sen yoksun…

Ellerinden bilirdim.
Geceye düşen suretimin beyazlığını.
Ki ellerindi aklaştıran yüzümü.
Şimdi hüzün dolu göz dağarcıklarımda.
Ardında; şehre yağan kar arasında
Yine
Ellerindir, kurumuş göz yaşlarımın barınağı…
Kar yağıyor ellerinden
Ben üşüyorum
Uyku yanlızlıklara bürünürken bizsiz,
Ellerinin barınağındayım…

Burdayım işte
Yanlızlığının olduğu yerde.
Yüzüm aynı yüz.
Ya gözlerin Sevgili
Nokta ile kalem mesafesin de mi bana?
Ya ellein sevgili?
Isıtan ellerin,
Kış büyütüyor avuçlarında.
Ah Sevgili
Figüranlar var şimdi sahnelerde,
Film bitti
Kahramanlar kayıp perdeler arasında
Masal tükendi ya
Saçların hala gögsümde…

Mehmed asım erdoğmuş