1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1012
Okunma
hakikaten bir küp gibisiniz yeşilden.
üzerime,
tarçın kabukları dökülüyoruz.
nükseder evrim.
bir bakarsın küçümüş
gökyüzü.
çember
bir çember
yine çember
dön dolaş,
kör atlar toprağına vur bakışını.
bir gölge öldürüp
halesinde titrek,
metruk.
güz yağmurlarını hatırsa,
her bir nesne kayıyorken.
ve bu dar
alışlarını bırakıp bir köşede
bana hayatı bağışla
dememek için
kapanıyorum cüsseme.
onuma yılık
sözüme üşük
bin ritimce kesik
kapısız penceremden kaçıyorum..
5.0
100% (1)
Cevap Yaz