Sevgi; bir gülü dalında
Sevebilmek dikeniyle
Bir insanı sevebilmek hatalarıyla
Ağlayanla ağlamak; çözüm değil
Silerek gözyaşını, güldürmek kahkahayla

Söylemeden hissettirmek
Yürekten yüreğe sevilene sevgiyi
Aşkı fısıldamak ruhtan ruha
Yaşatmak kalbe çok sevildiğini
Kavuşturmak cennete sevgiyle sevileni...

Biliyorum
Yüreği yetenler sever
Sağır olmayanlar duyar
Tatli dille konuşur lal olmayanlar
Yüreği olup sevemeyenlerden
Sağır olmayıp sevgiyi duyamayandan
Dili olupta tatli söz bilmeyenden
İncitip durandan
Hep kötü konuşandan
Kötüye çalışandan etmesin bizi mevlam...

Dili bal
Kalbi sevgi bahçesi
Gözleri güller açan
Sevgi kokuları saçan evrene
İnsan et kemik ve kan
Tatlı degilse sözleri yoksa güzel yüreği
Eti yenmez gönü giyilmez neye yarar o insan
Sevgidir insanı insanlığı mutlu kılan insanca yaşatan...

Gül tutan eller gül kokar
Dikeni var diye gül sevilmez mi
Mis kokular yayar bilinmez mi
Tutmasını bilirsek batmaz dikeni
Her canlı masum doğar
Sonrasında neden kötü olurlar
Hep başkalarından beklemiyelim insanlığı...

Kendinden başlarsa herkes
İnsan gibi insan olmaya
Başkaları da ilham alır yürek insan olursa
Üzüm üzüme baka baka kararır
Her yol iyiye iyiliğe varır
Hiç bir canlının yüreğinde kötü barınmaz
Kötünün esamesi bile okunmaz...

Herkes iyi olmayı denemeli
Ben yapamam dememeli
İnsan doğan insanlığı öğrenmeli...
Sevgidir sevmektir insanlık binasının temeli...

İnsan olan insanlığı kendine destur edinmeli....
Her insan riyasızca sevmeli;
Sevmeyi öğrenmeli
Ve öğretmeli ?...





21 Aralık 2016
Mlk