DÜNYÂ DA ŞU ÜÇ ŞEYİ YAPMAK SON DERECE ZORDUR;

1- Fakir iken cömertlik yapmak
2- Zengin iken dünyâ metâı sevgisini kâlbine koymamak
3- Şerrinden korkulan adama karşı doğruyu söylemek

NÂRI İLE NÛRU ARASINDAYIZ

Elif- Ye’ye kadar bilirim diyen
Söyle; Besmelenin neresindeyiz?
Mihrab da cübbeyle kippayı giyen
De hele; kimlerin töresindeyiz?

Bilmeği maharet sanmayın sakın
Öğrenmek çün önce ene’yi yakın
Hızır ile Mûsâ Nebî’ye bakın
Biz; Zahirle bâtın küresindeyiz

Sohbet edip uhabbete başlayız
Bu meyânda anasırı boşlarız
Neden cehâletle ben’i taşlarız?
Mahal’li imtihan sırasındayız

Beşer için imân, dînde Kur’ân da
Teknik fizik, kimya, fende Kur’ân da
Sekiz vecheye tek yönde Kurân da
Nârı ile Nûru arasındayız

Esrârı ilâhi mukatta’ada
Boğulursun ilerlersen daha da
Üçün ikincisiydi mağarada
Sıddîk-ı ekberin çırasındayız

Güçlü benim derken putlara tapan
Münkir iken bir anda oğlu çapan!
Olunca Tavafı; açıktan yapan
Ömer’ül faruk’un şîrâsındayız

Resûlü Kibriyâ, duyandan derdim
Üç kızım olsaydı bilin ki verdim
Dul kalan damada, dediğin gördüm
Osman’ı zinnûreyn merâsındayız

İlim şehrimizin kapısı, beli
O şehrin elinde bağlıydı eli
Zübde-i evliyâların eweli
Âli ibni Talib: ferâs’ındayız

Üstüne taş konup ezâ edilen
Ayakları elleri bağlı iken
Her nefeste Âllâhü ekber diyen
Bilâl-i Habeşi harâsındayız

Namı yâdedilir dâimâ dînde
Kazdığı hendeğin eşi yok sinde
Zulmün boğan o hendeğin içinde
Selmân-ı Fârîs’i kurasındayız

HİRA’ da alınca tebliğ emiri
Eriyverdi Ebû cehil demiri
İSLÂMİ’nin dû âlemde amiri
Resûlü zişânın turâsındayız