Yine kış,yine gece
Ay kapatmış yüzünü elleriyle,
ortam tam bir bilmece...
Gecede karanlık yok aslında
uzamış gölgesi var dünyanın
Haykırmak istiyorum
Tez kaldır gölgeni !...
benim de, bülbülün de
Dünyamızı, rüyamızı karartma !
Lapa lapa kar yağıyor güllerin üstüne
Aman üşümesinler !
Değişsin iklimler , değişsin mevsimler
ılısın ortam, sıcacık kalpler gibi
Yeni güller açsın bahçede ve gönüllerde
Kışın bahçe tarumar
Gece uzadıkça
Soğuk daha da şiddetleniyor
" Karakışa" rağmen
Bülbül gelir diye, hala gül ümitle bekliyor .
Uzakta değil bülbül
terk etmedi bahçeyi
gülün içine de gönlünü bıraktı.
Mevsim buz kesse de
Gelip kanatlarını güle germek istiyor
donmasın diye,
Minik gagasında besteler düğümleniyor
Avazı çıkmadığı için utanıyor,
sıkılıyor , kahroluyor...
Gül her şeye rağmen
yeniden açmak için
bülbülü bekliyor
gönül diliyle ona sevgi mesajları gönderip,
bülbülün kalbini kelebek gibi okşuyor.
Gül de, bülbül de iki sevdalı ,
ama tek gönül, tek yürek yaşıyorlar.
Bülbül gelir ama kış uykusunda
Gül allı morlu
Beyaz karlara bürünmüş gelinler gibi
bülbülü delirtmek, uykudan uyandırmak için
güzel kokular salmak istiyor
mevsim ona da engel oluyor olanca gücüyle
Dünyanın gölgesi uzadıkça uzuyor
ne kadar uzarsa uzasın
gecemizi karartsa bile ümitlerimizi karartamıyor...
Bülbülle beraber kışı yaşıyoruz
Donan iliklerimize kadar.
Yeni bir baharda canlanmak için..
Ebedi baharda canlanmak için...
Halit Özdüzen