Ölüm daha kolayken
Yaşamayı istedim bencilce!
Yollara düştüm çıplak ayak
Dağ geçtim deniz aştım
Dikenli tellere takıldım.
Açılmayan kapıları çaldım.
Suçum gövdemden büyük
Ben bir mülteciyim çünkü.

Ağırlaştıkça büyüyor yüküm.
Bugün belki de son günüm.
Üzgünüm hayatınızı böldüğüm için.
Sofranızın tadını kaçırdığım için
Merhametli bakışlar tükenmiş
Yok yok duygular körelmiş.
Günahım dünyadan büyük .
Ben bir mülteciyim çünkü.


Benimde vardı bir ailem
Paramparça düştük ayrı yollara
Kimimiz mevta olduk
Kefensiz gömüldük meçhule
Kimimiz meta olduk düştük pazara
Delik botlarda döküldük denize
Sırtımızda uyduruk can yelekleri
Boğulduk görmediniz.
Bağırdık duymadınız.
Çok üzgünüm hemde çok.
İştahınızı kaçırdık.
Mükellef sofalarınızda .
Kabahatim arşından büyük
Ben bir mülteciyim çünkü.

Yıllar, yıllar önce Kırımdan,
Ardından doğu Türkistandan,
Dün Filistinden, Arakandan,
Bugün Halepten, Musuldan,
Hasılı Öz vatanlarımızdan.
İtelendik,Kovulduk, sürüldük,
Bitmedi, yetmedi.
Soykırımlarda tükendik.
Kalanımız aç, sefil, perişan,
Yalın ayak yarı çıplak,
İnsanlığa sığındık,
Var zannettiğimiz insanlığa.
Koca koca Devletler,
Modern lüks katlar, yatlar
Vur patlasın çal oynasın mekanlar
İstiflenmiş dolarlar var imiş.
Heyhat insanlık yok imiş.
Mülteci olmak,
Ne kadar zor imiş.


Turan UYSAL
12 Aralık 2016
Miesbach