Kim tanırdı seni aşk olmasaydı,
Nazarları çeken cemal sensin.
Bakılmazdı sana aşk olmasaydı,
Gözün görüp sevdiği Ayal sensin.

Allı turna sana selam götürdü.
Masallarda Kaf dağını aşırdı.
Mecnunu kızgın çöllere düşürdü.
Sırlara kadem basan hayal sensin.

Bülbülün çilesi senin yüzünden,
Ağına düşen hiç çıkmaz sözünden,
Derde düşen şifa umar dizinden,
Düşleri tezyin eden Maral sensin.

Yarım elma seninle bütün oldu.
Gönül almadın aşk çiçeği soldu.
Kitap sana yazılanlarla doldu.
Döne dolaşa okunan meal sensin.

Seni bekleyen yağmurda ıslandı.
Yolunu gözleyen gözler hislendi.
Derde düşen yar yar diye seslendi.
Hülyaları süsleyen ikbal sensin.

Gönül kaptıranın aklı şaşar.
Aşılmaz sanılan engeller aşar.
Kelebekler gibi ateşe koşar .
Aşıkların gönlünde eftal sensin.

Aşkını belli belirsiz sezdiren,
Aşığını diyar diyar gezdiren,
Nihayetinde canından bezdiren,
Önünde diz çökülen Celal sensin.

Yaşadı mı acep Vis ile Ramin.
Yoksa sen Aslısı mıydın Keremin.
Efsane oldu Ferhat ile Şirin.
Yoluna can verilen İnal sensin.

Gece olur mehtap gibi kurulursun.
Aşık usandıran nazdan yorulursun.
Deniz gibi dalgalanır durulursun.
Cümle kirlerden ari zelal sensin.

Gönül bağından şakıyan ulu cansın.
Öpüp de başa konulan kutsal Nansın.
Nakışlarla süslenen ömürlük ansın.
İzine yüz sürülen Helal sensin.

Ah! vatanım diye anılan topraksın.
Nazlı nazlı dalgalanan al bayraksın.
Dört nala topuklanan boz kısraksın
Yıldızı koynuna alan Hilal sensin.

15Aralık 2018
Miesbach